Aanhangertjes van de nieuwste geloofsleer knallen om twaalf
uur precies luidruchtig op hun scootertjes door mijn straat.
Hoezo drie minuten stil zijn. En wat is stil zijn... Het gaat
duidelijk wél over beschavingen. Godsdienst en beschaving
hebben meerdere oervaders per vierkante meter buitenwijk. Er
wringt iets. Een jaartelling begint opnieuw. Als teken van rouw
wappert vandaag een zwart lintje aan de antenne van mijn autoradio.
Een groot knalrood druppelvormig gewicht bungelt als een modern
schietlood langs de gevel van de ‘Waag’. De gevel
van het museum De Waag in Deventer staat scheef. ‘Hangt
uit het lood’. Op Paul’s terras hier tegenover zit
in de avondzon een meisje met grijs haar en een geel boek. Stil
wapperen haar krullen de vlaggen halfstok. Deventer herdenkt
vandaag de pijnen van New York en Washington. Ondanks het veelkleurig
glas, dat zich dapper vastbijt in het lood van de vele ribbelraampjes
van die scheve Waag, is het somber in de binnenstad van Deventer.
Mijn koffie is koud. Branka fietst naar Jan, ze roept zachtjes
hallo en zwaait stil. |
