Onze
taal kent een groot aantal woorden en uitdrukkingen die betrekking
hebben op het gebruik van de ogen. Grofweg kunnen deze termen
een overwegend passieve of actieve houding aanduiden. Het werkwoord
zien betekent als regel dat we ergens mee geconfronteerd worden.
Je bent er niet naar op zoek geweest. Zien drukt meestal een
tamelijk lijdelijke vorm van waarnemen uit. Een ander begrip
is kijken, wat als regel betekent dat we actief informatie verzamelen.
We
stellen als hypothese dat de mensen vooral gingen kijken (dat
wil zeggen scherp en aandachtig analyseren) toen het schrift
ontstond en dat zij vóór die tijd in de eerste
plaats van alles zagen. Kijken houdt immers in dat de aandacht
wordt gericht en dat er sprake is van contact tussen diverse
mentale functies.
Vrij naar Piet Vroon in de Wolfsklem / 6e druk / pag 275 / Ambo
|