Frisse
bries
Als je probeert muziek te omschrijven met woorden, krijg je
hoogstens een welluidend verhaal. Of in het meest gunstige
geval ontstaat er poëzie. Beeldende taal. Muziek is boven
alle kunsten verheven. Het staat kwetsbaar, bijna onmiddelijk
weer vervliegend, als nummer één op een magische
lijst. Aan de vooral visueel ingestelde kunstenaars, die vaak
met een walkman op het hoofd hun schilderijen of plastieken
produceren, hoef ik niets uit te leggen. Muziek geeft verhalen
door. Muziek roept nieuwe beelden op. Muziek heeft kleuren
in zich, die nooit door Talensverf kunnen worden nagebootst.
Muziek van-binnen-uit kan ook. Muziek als nog niet opgetekende,
onbewerkte, los in je hoofd zittende flarden. Is het nodig
ze uit te voeren op een gitaar, in inkt of in verf? Vaak blijft
originele muziek in je hoofd klinken om met gesloten ogen
zich te laten bestuderen tot ze weer vervliegt of plaats maakt
voor andere muziekstukken met bijbehorende ‘clips’.
Niet de klanken, noch de beelden leg ik vast. Dat doe ik later
als ik tijd heb. De muziekinstrumenten, de minidisk-recorder
en mijn tekentafels, steeds onder handbereik, dienen eerst
nog andere meesters. |
